اموزش متغیر در برنامه نویسی

متغیر به یک مکان از حافظه گفته می‌شود که داده را در خود ذخیره می‌کند، تا بعدا بتوان از آن در برنامه استفاده کرد. با لیداوب همراه باشید. معمولا در یک زبان برنامه‌نویسی متغیر

متغیر به یک مکان از حافظه گفته می‌شود که داده را در خود ذخیره می‌کند، تا بعدا بتوان از آن در برنامه استفاده کرد. با لیداوب همراه باشید.

---

معمولا در یک زبان برنامه‌نویسی متغیر به یک مکان از حافظه اشاره می‌کند. این مکان از حافظه می‌تواند دارای مقادیری مثل اعداد، متن یا انواع پیچیده‌تر داده‌ها مثل پرونده‌های حقوق و دستمزد باشد. سیستم‌عامل‌ها برنامه‌ها را به قسمت‌های مختلف حافظه کامپیوتر بارگزاری می‌کنند، بنابراین راهی برای دانستن این‌که دقیقا کدام مکان از حافظه یک متغیر خاص را قبل از اجرای برنامه نگه می‌دارد وجود ندارد.
برای مثال هنگامی که یک متغیر به نام "employee_payroll_id" ایجاد شود، این کامپایلر یا مترجم تفسیری است که می‌تواند تشخیص دهد که متغیر در کجای حافظه ذخیره شده است.

انواع متغیر یا variable

هنگامی که یک متغیر را در یک برنامه اعلان می‌کنید، نوع آن را نیز باید مشخص کنید که نوع آن می‌تواند یکی از انواع داده صحیح، داده شناور (اعشاری)، داده منطقی یا نوع داده تهی یا nullable انتخاب شود. این نوع داده برای کامپایلر مشخص می‌کند که چگونه متغیر را مدیریت کند و خطاهای آن نوع داده را بررسی کند. با تعیین نوع داده می‌توان اندازه حافظه متغیر، دامنه‌ای از مقادیری که می‌تواند ذخیره کند و همچنین عملیاتی که می‌توان بر روی آن نوع داده انجام شود را مشخص کرد.

انواع داده اصلی در زبان‌های برنامه‌نویسی عبارتند از:

نوع داده صحیح یا int

int مخفف کلمه integer هست. این نوع برای متغیرهای عددی حاوی عدد صحیح استفاده می‌شود. فقط اعداد منفی و مثبت کامل (بدون نقطه اعشار) را می‌توان در متغیر نوع int ذخیره کرد.

نوع داده float ،double ،decimal

این سه نوع داده، همه اعداد از جمله اعداد دسیمال و کسری را شامل می‌شوند. تفاوت این سه نوع داده در محدوده مقادیر آن‌ها است. به عنوان مثال، نوع داده double دو برابر اندازه نوع داده float است، و تعداد ارقام بیشتری را می‌تواند در خود جای دهد.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره نوع داده int و float اینجا کلیک کنید.

نوع داده تهی یا null

یک int nullable همان محدوده‌ای از مقادیر int است، اما می‌تواند علاوه بر عدد صحیح مقدار null را نیز ذخیره کند.

نوع داده کاراکتر یا char

نوع داده char از کاراکترهای یونیکد تشکیل شده است، و شامل حروفی است که در تمام زبان های نوشتاری وجود دارند.

نوع داده منطقی یا bool

بول یک نوع داده اساسی به شمار می‌رود که می‌تواند تنها دو مقدار 1 و 0، که معادل true و false است، را نگهداری کند.

اعلان متغیرها (declaring variable)

قبل از این‌ که بخواهید از یک متغیر استفاده کنید، باید آن را اعلان کنید، به این معنی که شما باید نام و نوع آن را مشخص کنید. پس از اعلان یک متغیر، می‌توانید از آن برای ذخیره و نگهداری نوع داده‌ای که اعلان کرده اید، استفاده کنید. اگر شما سعی می کنید از یک متغیری که تعریف نشده است استفاده کنید، کد شما کامپایل نخواهد شد. اعلان یک متغیر در #C به صورت زیر است:

<data_type> <variable_list>;

variable list شامل یک یا چند نام مشخص شده برای متغیرهاست، که توسط کاما از هم جدا می‌شوند. برای مثال:

int i, j, k;

char c, ch;

مقداردهی اولیه به متغیرها

برای یک متغیر می‌توان یک مقدار ثابت با استفاده از علامت مساوی تعیین کرد. به این شکل:

data_type>  <variable_name> = value>;

مقدار اولیه را می‌توان، در همان زمان اعلان متغیر و یا پس از آن به یک متغیر اختصاص داد. به عنوان مثال:

int i = 100;
or
short a;
int b;
double c;
/*actual initialization */
a = 10;
b = 20;
c = a + b;

درباره #C

#C یک زبان شی‌گرا است که از هیچ متغیر عمومی استفاده نمی‌کند. اگر‌چه می‌توان آن را کامپایل کرد، تقریبا همیشه در فریم ورک NET. استفاده می شود، بنابراین برنامه‌های نوشته شده در #C بر روی کامپیوترهایی اجرا می‌شوند که NET framework. بر روی آن‌ها نصب باشد.